REVISTA ABRIL

Un oasis de música tradicional

Publicado o por

A estas alturas a ninguén lle pasa desapercibido o fenómeno das Tanxugueiras: ducias de concertos, grandes recintos a rachar, presenza continua en medios de comunicación diversos… Un éxito folclórico só comparable ao acadado por Carlos Núñez hai 25 anos co debut discográfico A irmandade das estrelas. Baiuca, Boyanka Kostova, Laura LaMontagne & Pico Amperio, Néboa, Sheila Patricia… O rexurdir da música popular que estamos a vivir da man de artistas novos non debe facernos esquecer as salientables carreiras de agrupacións máis tradicionais, como é o caso SonDeSeu ou Treixadura, que están a celebrar os seus respectivos aniversarios vixésimo e trixésimo.

SonDeSeu é unha orquestra folk nacida ao abeiro do extinto Conservatorio de Música Tradicional da Universidade Popular de Vigo, desde o 2008 nomeada Escola Municipal de Vigo de Música Folk e Tradicional (ETRAD). Todo isto non tería acontecido, ou polo menos non da mesma maneira, sen Rodrigo Romaní, figura fundamental da nosa música, membro fundador de Milladoiro e actual director da ETRAD. «O obxectivo dunha escola municipal de música non é preparar a xente para o mundo profesional, senón garantir o acceso á práctica da música ao longo da vida para todos os cidadáns», explica o artista multiinstrumental, que ademais defende os beneficios desta práctica para a saúde mental. Por outra banda, o artista bota en falta outros espazos nos que se ensine, desde un punto de vista tradicional, instrumentos como buzukis, frautas, guitarras acústicas, violíns… «Na escola non debería existir o nivel avanzado, iso debería estar noutro sitio, pero mentres o ensino oficial non se preocupe por isto, seguirémolo ofertando», razoa o mestre, engadindo que «o primordial é a participación, non aprender a tocar un instrumento ou preparar profesionais».

Con esta filosofía fai camiño desde 1996 unha entidade irmá, tan especial como a Escola Municipal de Artes e Oficios (EMAO), coa que comparte edificio, preciosa obra de Michel Pacewicz. O centro propón a partir do mes de outubro tres niveis formativos segundo as inquedanzas do alumno: o básico, para se iniciar; o medio, para se perfeccionar; e o avanzado, para se profesionalizar. A escola conta con dez especialidades instrumentais: acordeón diatónico, arpa céltica, canto popular, corda pulsada, gaita, percusión tradicional, requinta, violín, zanfona e, para os rapaces menores de 8 anos, aulas de música e movemento. A oferta educativa continúa coas «aulas abertas», formacións grupais das diferentes especialidades; os monográficos e cursos de curta duración para ampliar coñecementos; e o curso de especialización escénica, co que preparar ao longo do ano un concerto no que se encargar dos arranxos, dirixir os ensaios e presentar o resultado final no Auditorio Municipal.

REVISTA ABRIL

 Paseando polas aulas, podemos ver artistas salientables do panorama do folk impartindo clase: Xisco Feijoo, Alfonso Franco, Anxo Pintos, Begoña Riobó ou Xaquín Xesteira. Nun pequeno salón de actos, as alumnas Sara Bonner e Miki Watanabe, inglesa e xaponesa, ensaian para o seu propio concerto de fin de curso de zanfona. Malia a desatención constante en que viven sometidas tanto a EMAO como ETRAD, que provoca que só saian nos medios a causa de polémicas, neste edificio do século XIX respírase un aire diferente, coma doutro tempo. Un oasis popular que semella permanecer alleo á voraz globalización e ao brillo cegador das luces que agroman ao redor. 

Pablo Vázquez
Redactor e fotógrafo

Esta reportaxe atópase no número de xuño de 2022 da nosa revista en papel. Podes consultala aquí.

The following two tabs change content below.
My LinkedIn profileMy Vimeo channel

Pablo Vázquez

Graduado en Comunicación Audiovisual pola Universidade de Vigo, é un apaixoado do cine, da música e da fotografía. É director dos documentais 'O profesor', 'The Death: el reencuentro' e 'Cuna de músicos', ademais de coautor do libro 'Son da cidade', o que lle fixo coñecer aínda máis a escena musical viguesa. Ten traballado con distintos grupos e salas da cidade, ademais de participar nos últimos anos como Xurado Novo nos festivais de cine de San Sebastián e Novos Cinemas.