O III Concurso Internacional de Piano Cidade de Vigo acolle a 100 participantes de 53 países diferentes. A primeira fase comeza o 16 de abril, que rematará o 19 coa semifinal.

O calendario do concurso será o siguiente:
15 de abril ás 19:30: Ceremonia e concerto de apertura do concurso
16 de abril ás 9:00: Recepción de los participantes e sorteo da orde de actuación.
16 de Abril ás 10.00: Primera Ronda
17 de abril ás 10:00: Primera ronda.
18 de abril ás 10:00: Primera ronda.

19 de abril ás 10:00: Semifinal

20 de abril ás 16:00: Final, deliberación do xurado e entrega de premios no Auditorio do Concello.

En 2019 celébranse os 100 anos do nacemento da cantante mexicana-costarricense Chavela Vargas, ela de alma resplandecente e voz de furia, dor e ardor. Para o artista Dorian Wood, o camiño a Chavela foi tanto un Santo Grial como unha viaxe de autoreflexión. Entre as semellanzas de ambos artistas existe outro viaxe; unha exploración que pon na súa traxectorua a nudez da alma, a renuncia de patria e a súplica a un mundo que leva nas súas mans o sangue da marxinalización de seres humanos.

“Xavela Lux Aeterna” é metade homenaxe, metade diálogo entre dúas almas creativas pasando por un só corpo. Cancións que Chavela fixo populares, entrelazadas con composicións orixinais e temas folclóricos de Costa Rica, serán interpretadas pola poderosa voz de Dorian e unha orquestra de cámara baixo a dirección do artista español Alberto Montero.

“Non foi un camiño fácil o de Catorce nos últimos tempos. No fondo, non é sinxelo para ningunha banda hoxe en día; pero ninguén dixo que todo isto fóseo. Pouco despois do final da xira de “Agua. Naufragio. Equilibrio”, Luisma (batería) deixaba a banda pouco antes de entrar ao estudo e empezar unha nova etapa na súa carreira. Outra máis na que senten o que fan, e fan sentir.

“ Arcadia”, o seu terceiro álbum, foi gravado nos Sadman Studio de Madrid xunto a Carlos Santos, co engadido dos teclados e programacións en Dopplermedia, obra de Luís López Pinto; antes, Juan Blas e Pablo Ponz encargáronse da preprodución nos Westline da serra madrileña. Foi o disco máis producido e preparado da banda, onde apenas houbo lugar para a improvisación en estudo, coidándose ao mínimo cada detalle. O deseño, volve levar a firma de ‘The Braves Church’, que deixa a súa particular visión do país idealizado e descrito por distintos autores. A portada do mesmo penétranos nesa “ Arcadia”, ese lugar dacabalo entre o pasado idealizado e o futuro utópico, connosco no medio; un limbo baixo a luz de Orión, o cazador. Chegados ao futuro, somos escravos da mesma natureza salvaxe do noso pasado.”

Ella La Rabia presenta no seu álbum debut epónimo un das estreas e discos do ano. Edu Pérez (voz e guitarra), Óscar R. Manrique (baixo), Pablo Conterio (batería) e Javi Pérez (guitarra e coros) dan continuidade baixo esta cabeceira ao proxecto iniciado en Killing Pete, pero tendo moito máis claras as súas fortalezas e o seu destino. Once cortes en corenta minutos onde un post- hardcore moderno conxúgase con influencias de folclore, de alucinógenos tramos, de coros melódicos e voces desgarradas. No horizonte, nomes como Melibea, Virgen, Estirpe, Tenpel, Berri Txarrak ou Desakato, Queens of the Stone Age ou Thrice. Liñas de baixo grosas, letras de urxencia vital e unha produción e mestura de primeiro nivel. Unha proposta arriscada, persoal e sen corazas. Desas que, como os tentáculos da medusa, se che rozan na emoción, poñeranche a alma en carne viva. “Nunca achei as palabras e perdemos a fe. Teño luz pero sombras penetran a miña tempa. Ela está rodeada de almendros en flor, reparei cada ferida e dixémonos adeus”.

A pre-produción do disco, que estivo apoiada por Jorge Vileilla (Virgen) e Juan Blas (Nothink, Minor Empires, Caboverde), que ademais colaboran nalgúns temas, realizouse en 2016. Blas foi o encargado da gravación do mesmo en West Line Estudos, tamén colabora ás voces de Kantz (De la Cuna a la Tumba, Tenpel). Está masterizado por Víctor García nos estudos de Costa Brava ‘Ultramarinos’.

Aínda que afincada en Madrid, a banda ten orixe canaria-berciano. O primeiro queda claro en moitas das súas composicións ou no título de ‘Hijos de Magec’. (Nome do sol para as poboacións das illas e deus na mitoloxía guanche). Un corte que, por duración (apenas 100 segundos) podería ser unha intro, pero que ten unha enxunlla considerable. Base pesada, guitarras centelleantes e a primeira presentación do tormento existencial ante o paso da vida que deixan todos os textos. Do sol á masa feita lume. A ligazón con ‘Magma’ é perfecto. Recollendo cun endiablado riff que aumenta a potencia a golpes de batería. O refrán, máis melódico e pegadizo equilibra as sensacións, evidenciando que non estamos ante a típica banda pintona facendo ruído, con esa coda densa que pecha a canción.

Pronto vai ser Xoves Santo, unha das datas máis sinaladas no calendario. Se tes gañas dalgún tipo de celebración pero non che van as procesións, quizais este sexa o teu evento:

Contenedor De Mierda son todo o que ten de guai o punk e algunha cousa máis: son divertidísimas sen ser banais, borran a fronteira entre o virtuosismo e o non saber tocar, falan de cousas das que non se fan cancións nunca (a Mariña lucense, os partos, etc.)… dá a sensación de que pode pasar calquera cousa nos seus concertos. Vén ver que pasa!

https://contenedordemierda.bandcamp.com/

Esposa fan cancións que ás veces son bonitas e calmadas, ás veces son rápidas e ruidosas, ás veces son bonitas e rápidas, ás veces son enfadadas e caóticas. A última vez que tocaron en Vigo durou dez minutos, así que apura e vente que agora viven repartidas pola Península e non se xuntan demasiado.

https://esposa.bandcamp.com/

A entrada é entre 5 e 7 euros, o que a ti che pareza dentro desa marxe.

Aldo Roberto Rodriguez Baquero coñecido artisticamente como Al2 “O Aldeán” é un rapero e compositor cubano ex integrante e fundador do coñecido duo de Rap “Los Aldeanos” xunto ao tamén rapero Bian Óscar Rodríguez Galá, coñecido artisticamente como “El B”. Al2 é un dos mais grandes expoñentes do Rap cubano e latinoamericano con máis de 14 anos de traxectoria e unha impresionante versatilidade e cantidade de cancións que o fan un paradigma do Rap Conciencia e da boa letra das súas cancións. Al2 soubo expresar o sentir da mocidade cubana, aínda que ultimamente abriuse a un público máis internacional o cal elevou a súa fama estes últimos anos.

O Concurso Internacional de piano Cidade de Vigo celebra a final da súa terceira edición co concurso dos 5 finalistas que foron seleccionados ao longo da semana.

O calendario do concurso será o siguiente:
15 de abril ás 19:30: Ceremonia e concerto de apertura do concurso
16 de abril ás 9:00: Recepción de los participantes e sorteo da orde de actuación.
16 de Abril ás 10.00: Primera Ronda
17 de abril ás 10:00: Primera ronda.
18 de abril ás 10:00: Primera ronda.

19 de abril ás 10:00: Semifinal

20 de abril ás 16:00: Final, deliberación do xurado e entrega de premios no Auditorio do Concello.

Albinos Congo, máis que un grupo, é unha seita cuxos gurús son os dous cerebros cheos de fume de Tristan d’ Hervez e Pierre Stroska. Ao redor deles, unha ducia de músicos, na súa maioría de Nantes, hanse turnado durante seis anos para predicar a boa palabra de ROCK: unha verdadeira relixión para os albinos do Congo que claramente se trasladaron á beira escuro de Fuzz.
Ruidosos pero adictos á boa melodía que bautizaron coa súa música Garage Gaze.

Os seus shows son auténticas orxías eléctricas que evocan masas krautrock de Neu e raquitismo baixo acedos felices luns con nirvana definitivo o desexo de refacer en vivo a parede de son de Phil Spector no escenario.

Composto por mulleres e homes entre 23 e 46 anos de idade, Albino Congo baséase na gramática de Jesus e The Mary Chain, Girls, Harlem ou Who, que mesturan unha boa dose de THC.

O seu álbum debut, Maxi Best Of Zummer Songs, recompila as súas cancións máis solares.

Unha selección das viaxes máis tolas dun grupo en constante cambio onde, entre os sintetizadores alucinados, o monólito baixo e a guitarra vangardista, pode atoparse cun só de tapping da banda californiana Snow Wite.

É un colectivo de catro músicos portugueses con orixe en diferentes puntos do mundo, João Ferreira (piano e teclados), Cláudio Alves (guitarra), Hugo Santos (contrabaixo e baixo) e Maximiliano Chairos (Batería), o grupo existe desde 2014 e enfoca a súa música en torno de unha estética musical instrumental, cunha abertura a varios estilos contemporáneos, como o Rock, Experimental, Drum n Bass, mantendo a linguaxe do Jazz presente nas súas composicións. En 2015 grava o primeiro álbum intitulado “Nebuchadnezzar”. Actualmente esta presentando o seu segundo disco de orixinais“ Travellers”, con un total de 7 temas, este disco conta musicalmente as “viaxes” de os intervenientes do grupo.
Nebuchadnezzar Group presentouse en varias salas de Portugal: Bibo Bar (Lisboa – Portugal), Cantaloupe Café ( Olhão-Portugal), Jazz non Jardim (V. R.S.A. – Portugal), Caldas Nice Jazz (Caldas dá Rainha – Portugal), Armazém 8 (Évora – Portugal), Café Tati (Lisboa-Portugal). Participacións en festivais internacionais: Festival Nazionale dei Conservatori ( Frozinone – Italia), XI Jazz Iberia (Badalos – España) entre outros.

Para solistas amateur ou pro que buscan un oco para tocar ou cantar estilos dos máis visibles como o rock, folk, pop, jazz, blues… Pero tamén para os músicos e/ou instrumentos que NON atopan sempre o seu espazo nas jams e nas salas: rap, opera, heavy, experimental, música clásica/conservatorio, etc.

Fomentando un espazo para músicos timidos e para xente nova, o pracer de tocar un solo onde te poidan oír, pero sen verte, xa que estarás, literalmente, nun espazo de 1m cadrado entre dúas prantas. Case como tocar na casa.

Todos os estilos musicais son benvidos, excepto os que conteñan letras racistas, homófobas ou excesivamente vulgares.

Os solistas actúan nun oco entre as 2 prantas. Así, non se pode ver ao solista, só poderás oílo. Haberá un descanso entre cada solo para facilitar a mobilidade do publico e dos artistas.

Non se pode subir ou baixar as escaleiras mentras alguén esté actuando (cada músico ten un tempo aproximado de 2-3 temas, uns 10 min.)

Por cortesía, aínda que o estilo non sexa do voso agrado, e aínda que sendo un bar non pedimos silencio total, pedimos que non se fale moi alto no transcurso das actuacións.

Do Avesso é o novo álbum de António Zambujo que, do mesmo xeito que os seus discos anteriores, recorrera escenarios do mundo enteiro. Neste oitavo álbum, o músico volveu a reinventarse e ampliou as fronteiras da súa linguaxe musical recorrendo á participación da Orquestra Sinfonietta de Lisboa e á contribución de tres dos máis talentosos músicos e produtores nacionais: Nuno Rafael, FilipeMelo e João Moreira.

Do Avesso conta con sete músicos en escenario e convida o público a celebrar as cancións máis recentes e os novos arranxos dos temas máis clásicos na carreira de António Zambujo.

O 27 de abril será o primeiro concerto deste fin de xira de Pablo Alborán: no Recinto Ferial IFEVI de Vigo. As entradas xa están á venda en Ticketea e Ticketmaster.

Pablo Alborán anuncia as últimas datas da súa xira en 2019. O ‘Tour Prometo’ despídese ao grande tralos éxitos colleitados ao seu paso por España e América co anuncio dunhas datas precisas sen posibilidade de ampliación.
Pendentes aínda do broche de ouro á xira de 2018, cos dous últimos concertos en Madrid e Barcelona coas entradas esgotadas, Pablo Alborán xa ten programadas actuacións a ambos lados do Atlántico no primeiro trimestre do próximo ano e son as únicas datas en España da súa xira actual.
Convén recordar que o ‘Tour Prometo’ conta cos medios técnicos máis avanzados na actualidade, un tour que é todo un alarde de sincronización técnica e humana.
Seguro que antes de despedirse definitivamente en 2019, o ‘Tour Prometo’ reservaranos aínda momentos inesquecibles. Os que xa asistiron a este espectáculo saben que hai razóns para repetir. E os que aínda non gozaron desta xira histórica terán a oportunidade de regalarse unas horas imborrables con Pablo Alborán.

Apertura de portas ás 19:30

The Dub Yard Records presenta a segunda edición do seu evento anual que reúne principalmente a artistas que participan no selo musical e compañeiros do movemento reggae galego.

Nesta edición temos como convidados especiais ó artista francés Manu Bypass aka Anti Bypass, realizando un espectáculo “Live Dub”, e os compañeiros vigueses Transilvanians. Estes últimos achéganse nesta edición despois de grabar no estudo The Dub Yard o seu último LP xunto co artista internacional Roy Ellis.

Como cada ano, o colectivo Elephants Yard fai a súa aparición en escea, e nesta ocasión presentando catro mini-concertos denominados “Showcase” con ritmos orixinais do seu selo The Dub Yard Records, interpretados por diversas formacións de músicos que participan no selo e liderados ó micro por Paula Herrero aka High Paw, Sutta aka Victor Laligator del Sutta, Chou aka Andrés Seoane e Mr. Mou aka Ricardo Mouriño.

A noite comeza cunha selección de vinilos a cargo de La Madriguera Roots & Dub que nos deleitará co mellor Roots para ir quecendo o ambiente.

En resumo, Dub Yard Festival pretende motivar a escena reggae e a música en directo a través desta presentación, nun espazo acondicionado para o desfrute sónico da música como é a marabillosa Sala Rebullón, e contando cun espazo de acampamento, todo emprazado nun entorno idílico no alto da ría de Vigo, Mos.

INFO BÁSICA

Sábado 27 Abril do 2018 de 21:30 a 04:00 horas
Sala Rebullón – Centro Cultural As Pedriñas
Avd. do Rebullón, 23. Mos ( a dez minutos do centro de Vigo )

Pónse á disposición dos asistentes unha zona cuberta e outra zona verde para acampar. Este espazo encóntrase no interior da finca do Centro Cultural As Pedriñas e é de uso único para os asistentes ó evento.

LINE UP

21:30 – 23:00 La Madriguera Roots & Dub ( Vinyl Selection )
23:00 – 00:15 Transilvanians
00:30 – 02:15 Elephants Yard ( Four Showcase )
02:30 – 04:00 Manu Bypass aka Anti Bypass ( Live Dub )

ENTRADAS

Anticipada: 12€ ( Ata 26 Abril )
Taquilla: 16€ ( 27 Abril )

Entradas físicas anticipadas á venda no Centro Cultural As Pedriñas (Mos), Honky Tonk e Elepé (Vigo), Tabertenda (Salceda de Caselas)