A partir do 27 de setembro, o MARCO retoma o seu programa expositivo coa inauguración de dúas mostras individuais —Jorge Martins e Eduardo Gruber— nas salas do primeiro andar. Ambas propostas teñen como fío condutor o debuxo e a obra sobre papel, a través de pezas e estéticas moi diferenciadas: o relato de Gruber ao carón da voz poética de Martins.

A exposición JORGE MARTINS. Sombras e paradoxos supón a grande presentación individual que se dedica no noso país a un dos nomes referenciais da plástica portuguesa do último século. Aos seus setenta e nove anos, e en plena actividade creadora, Jorge Martins (Lisboa, 1940), chegou a converterse nun referente interxeracional, profundamente respectado e alleo ao vaivén das modas. A este prestixio e á vixencia do seu traballo moito contribuíu a infatigable investigación de Martins en torno ao debuxo dende as primeiras exposicións; de feito, será cos seus debuxos cos que chegará, xa a finais da década dos setenta, ao Centro Georges Pompidou de París, onde se lle dedicou unha individual. Unha coidada selección dos seus debuxos —xunto aos seus cadernos de apuntamentos, que se amosan en primicia— compoñen esta nueva proposta expositiva do MARCO.

En palabras do comisario, Óscar Antonio Molina, “a exposición concéntrase nesa parte da súa abundante produción, onde a riqueza de rexistros é a nota predominante: dende a xeometría ao xesto expresivo; dende a orde matemática ao enunciado verbal en forma de escritura, letras ou anotacións; dende a silueta á mancha; dende a figuración ao monocromo… Para a mostra do MARCO decantámonos por unha ampla selección de obras en papel e cadernos de traballo, de todas as datas produtivas do artista, evitando dende o principio a idea convencional de retrospectiva, e rexeitando a organización cronolóxica do exposto, ou todo o que conduza a crear a impresión dun falso desenvolvemento lineal en tan longa traxectoria.

Sombras e Paradoxos propón tecer diversos eixes de lectura sobre o seu debuxo, que completan e actualizan a abundante fortuna crítica recibida polo artista ao longo da súa carreira. Así, analizaremos o debuxo como sismógrafo dos estados anímicos, do pulso “vital” e emocional do creador, para comprobar como se combina en boa parte do traballo cun rigor analítico e unha capacidade para a organización dos elementos que compoñen a imaxe no plano de representación moi notables. De igual modo, os aspectos performáticos derivados da execución dos grandes tamaños habituais no artista quen, para bordalos, con frecuencia ha de empregarse como o danzarín, con todo o corpo, terán o seu espazo propio no percorrido. A selección pon tamén de relevo os límites disciplinares do debuxo de Martins en relación coa pintura, a narrativa, a arquitectura, a escenografía e/ou os seus campos expandidos na actualidade. Neste sentido, cómpre salientar as relacións que unha parte do seu mundo gráfico estableceu con outros momentos decisivos da arte durante a modernidade tardía (expresionismo abstracto e informalismo, Abstracción postpictórica, Field Colour Painting, Supports-Surfacces…). Nesta brincadeira, paradoxal e case perversa revisión da tradición canónica tardomoderna retrátase outra asombrosa capacidade máis de Jorge Martins que a nosa exposición quere destacar. Finalmente, a capacidade do seu traballo gráfico para traducir o intanxible —que non inmaterial—, como a luz, o tempo, a linguaxe ou o espazo, ocupará un último apartado nesta análise. Ao respecto, a nosa intención é subliñar como unha das máis notables características na obra de Martins, a súa asombrosa capacidade para poñer en escena, dentro dos límites do papel, dimensións simbólicas, espirituais e metafísicas practicamente inmanexables fóra do plano da imaxe. O título da mostra, suxerido polo propio artista, apunta cara a esta dimensión un tanto insondable da arte dende o seu estadio nuclear: o debuxo.”

Dous aspectos que cómpre salientar da exposición de Jorge Martins no MARCO son, por unha banda, a inclusión dos seus cadernos de apuntamentos, que se mostran en primicia, e nos que o artista anota pensamentos, bosquexos e ideas para debuxos e pinturas. Por outra, a presentación dunha publicación —un libro de artista co que o MARCO inicia unha colección— que recolle, por vez primeira, a súa obra literaria, precisa e poética ao mesmo tempo.

EDUARDO GRUBER (Santander, 1949) é un pintor a quen sempre tentou o debuxo e a obra sobre papel, non como bosquexo senón como obra final. Artista polifacético, ten realizado esculturas, intervencións no espazo, instalacións, escenografía (de ópera para Pilar Miró), e ten publicado varias novelas.

A mostra do MARCO reúne unha selección de obras recentes, debuxos e obra sobre papel, na que resulta central a presenza da palabra, do relato, da literatura. Faise especial fincapé na relación entre literatura, pensamento e imaxe, tan presente na súa obra como a paixón pola metáfora. Obras co fío condutor do azar, ese límite case imperceptible, ese espello que, unha vez traspasado, nos permite vivir outra vida, habitar outro escenario. En suma, uhna selección de pezas, a modo de pequeno salón de afirmacións, ecos e reflexos, que permite percibir o xeito de traballar dun artista que, dende a pintura, sempre tenta a obra total.

Os debuxos de Eduardo Gruber (Santander, 1949) resultan especiais porque conteñen todo o proceso de traballo. Parten dun motivo, con frecuencia prestado pero apropiado, a partir do cal desprega e desenvolve a obra. Debuxa, escribe, engade ou resta, busca a escala ideal. Só na acuarela procede leve e preciso, limpo e atinado. Sempre é audaz, áxil levando o espectador cara á imaxe desexada, que contén buscas e pegadas. Moitos dos seus debuxos teñen ritmo cinematográfico ou semellan intensos contos curtos e longas sagas noveladas. Ás veces son pequenos, en ocasións murais, pero sempre enigmáticos, misteriosos, confesionais, sutís.

O salón dos espellos reúne traballos recentes sobre papel nos que conviven a liña, o texto e a grafía. Arranca cunha reflexión sobre o azar, ese fino espello que separa ou une realidade e fantasía, violencia e placidez. Como na Alicia de Lewis Carroll. Despréganse a continuación un libro de libros, resultado de anotar os da súa biblioteca, en aparente e sincero descoido; retratos apaixonados de escritores, unha sutil e evocadora historia de sombras, e un estraño cadáver exquisito. Ao seu carón, un mural máxico, por se alguén pensaba que o debuxo era unha ocupación fugaz, pasaxeira, de entreactos.

Horario: luns a venres de 17:30 a 20:30 e sábados de 11:00 a 14:00 e de 17:30 a 20:30. 

Desde o 10 de outubro ata o 4 de xaneiro poderemos visitar na Sede Afundación Sonoro Empeño, unha exposición formada por 51 pezas que teñen na música, de forma directa ou indirecta, a súa protagonista. Paralelamente á mostra desenvolverase un amplo programa de actividades que se estenderá ata o mes de xaneiro, co propósito de transgredir o concepto tradicional de exposición e crear un proxecto multidisciplinar que combine o lúdico, o didáctico e o interactivo.

Os obxectivos fundamentais con esta nova proposta, formada a partir das coleccións de Abanca e Afundación, son dous: estender a programación máis aló da propia exposición, amosando na práctica o diálogo permanente entre as distintas disciplinas artísticas, e desenvolver a actividade cultural fóra dos espazos que tradicionalmente a acollen.

A mostra está dividida en catro seccións segundo o seu concepto o temática: iconografía musical, festas e danzas, a música na infancia e a sinestesia. As pezas no seu conxunto abordan este diálogo desde diferentes perspectivas, en forma de reflexións que acompañan ao visitante ao longo de todo o percorrido.

Ademais das visitas guiadas todos os xoves ás 19:00, a programación de actividades de Sonoro Empeño vén do máis cargada: ao longo destes meses haberá música en directo na propia sala de exposicións da man de Hércules Brass, Red Vox Gospel Choir e Carlos Quintá coa aula de acordeón diatónico da E-Trad. Do 16 de outubro ao 20 de novembro terá lugar un ciclo de cinema formado polos filmes Mr Turner, Loving Vincent, La dama de oro, Big eyes e El profesor de violín. Por último, para as crianzas, haberá distintos obradoiros de instrumentos musicais reciclados e o concerto de Percubebé, ademais das visitas para escolares, desde infantil a bacharelato.

Nin máis nin menos, 1435 carteis atoparanse expostos na Estación Marítima ata o 20 de novembro, unha mostra dunha gran calidade e variedade da que sairá o vencedor desta Bienal Internacional de Cartelismo Terras Gauda. As obras, recibidas dun total de 66 países, mostran a infinidade de formas que existen para representar o concepto do viño e das Rías Baixas. Estados Unidos, China, Xapón, Australia, Sudáfrica, Noruega, Camerún, Nixeria, Sri Lanka, India, Rusia, Irán, Bangladesh, Tailandia ou México son só algúns dos países que teñen representación nesta enorme mostra.

O artífice do cartel gañador será galardoado con 10.000€ en metálico, mentres que os dous accésit e a Mención Especial recibirán 2.000€ cada un. O xurado está conformado por Javier Jaén, profesional do diseño que ten traballado para The New Yorker, The Washington Post, Time, National Geographic ou Louis Vuitton; Diego Areso, director de arte de El País e El País Semanal; Jose Mª Fonseca Moretón, presidente de Terras Gauda; Enrique Costas, presidente da Autoridade Portuaria; Enrique López, técnico de Turismo de Galicia; Pilar Barreiro, viúva de Francisco Mantecón; Paulino Novo, secretario, e Miguel Palmeiro, deseñador portugués gañador da anterior edición.

Esta é unha exposición que agrupa uns corenta bosquexos e debuxos orixinais de Carlos Maside (Pontecesures, A Coruña, 1897 – Compostela, 1958) que finalmente foron publicados no xornal El Pueblo Gallego, entre 1927 e 1936. A exposición complétase coas reproducións das páxinas nas que ían publicadas as viñetas e cun vídeo, realizado pola comisaria, no que se poden ver outros debuxos que Maside fixo para a prensa.   A totalidade dos debuxos orixinais incluídos na exposición, pertencen ao legado dos herdeiros e depositados no Museo Carlos Maside de Arte Contemporánea, en Sada.

A exposición poderá visitarse ata o 19 de xaneiro.

Durante este mes de Novembro celébrase o día da memoria transexual para lembrar ás vítimas de transfobia. Estará a Exposición no Mono Vintage do 1 de Nov ao 29 Nov, unha serie de fotografías desde os anos 70, 80, 90, que recollen a memoria transexual da cidade de Vigo, as nosas veciñas, amigas e loitadoras. A exposición é unha homenaxe ás persoas trans que abriron o camiño a unha sociedade máis diversa, soportaron humillacións, transfobia case todos os días e mesmo ata hai pouco diagnosticábanas como enfermas. Un xeito de agradecer o seu valor e valentía de ser elas mesmas, defender o que sentían non o que outras persoas vían, de enfrontarse a unha sociedade que cambia moi lentamente e unhas institucións que non sempre responden á súa obriga de amparar.

A exposición estará vixente dende o 1 ata o 30 de novembro no bar El Mono Vintage

Este mércores terá lugar a apertura desta nova exposición onde o humor é o protagonista grazas ás viñetas do ilustrador e humorista galego, Luis Davila, coñecido polo seu traballo “O Bicheiro” no Faro de Vigo.

A apertura contará coa oportunidade de poder ver como este ilustrador realiza en vivo e en directo unha das súas viñetas, ademais de poder sacarse fotos nun moi especial photocall.

A exposición poderá visitarse TOTALMENTE DE BALDE dende o 6 de novembro de 2019 ata o 12 de xaneiro de 2020 no horario de apertura habitual do museo.

Lugar: Sala de exposicións temporais do Museo do Mar de Galicia

Horarios Museo:
– Luns: Pechado
– Martes a venres: 10-14 e 17 a 19
– Sábados, domingos e festivos: 11-14 e 17-20

Este venres 8 de novembro inauguramos en CUBO a nova exposición títulada “O espello é noso? 22 fotógrafas / 22 autorretratos”. A inauguración será ás 19.30 da tarde.
Poderase visitar a exposición do 8 de novembro ao 5 de decembro en horario de tarde de 17.30 a 19.30 Todas as fotografías están á venda.

Aproveitando a exposición van celebrar unha serie de charlas de caracter claramente feminista sobre as relacións entre a imaxe feminina e a mirada masculina. As relatoras serán Sabela Fraga Costa, Amase Pérez Dávila e Priscila Tamara Retamozo. A idea é indagar sobre aspectos craves da relación da muller coa súa propia imaxe e os patróns hexemónicos que perduran e establecen as regras que seguen ditando unha resposta normalizada á pregunta Que é unha muller?.

Paralelamente presentarase unha nova iniciativa de CUBO, trátase dos cadernos de estudos visuais titulados “Tantas Imaxes”. O primeiro da serie recolle a temática desta exposición en artigos breves de distintxs colaboradorxs. Este mesmo caderno recolle o catálogo das obras expostas e información sobre as súas autoras.

Ramón Siscart é un fotógrafo cunha longa traxectoria que se estrea en Vigo coa serie “Deshabitar”, unha das máis recentes. Nela, a través de máis dunha vintena de fotografías, móstranos unha parte dun traballo maior no que as consecuencias do abandono, tanto urbano como rural, exponnos o binomio habitar/deshabitar.

Nela poderemos observar imaxes evocadoras, acompañadas dun silencio sutíl e á vez debastador, imagenes cheas de nostalxia que en palabras do seu autor, fan que nos “enfrontemos aos ecos das vidas que por alí pasaron”, todo para reflexionar sobre o que acabamos acumulando ao longo da vida.

“Roupas, obxectos de diversos tipos e usos, adornos, cadros, etc., desposúense da vitalidade que lles confire o uso diario. Obxectos que tiveron a súa utilidade específica aparecen aquí como bodegóns e naturezas mortas espontáneas, provenientes doutra época, cal almacén de anticuario, ofrecendo unha visión, por unha banda enche de nostalxia de tempos pasados e por outra, a imaxe en mente daqueles obxectos nas mans e no uso dos seus lexítimos donos coa utilidade que para eles tiñan, desde o máis profundo respecto cara á súa persoa.”

Ramón Siscart ten esa mirada limpa que só nos mostra o realmente imprescindible para conformar unha historia, e esa historia está á nosa disposición por primeira vez en Vigo.

A presentación terá lugar o propio venres 15, ás 20.00, no transcurso dun acto no que os membros do xurado darán a coñecer os traballos gañadores desta edición, e entregarán os premios, acompañados por representantes do Concello de Vigo e empresas colaboradoras.

A exposición: Simbiose, Sinerxía, Harmonía, Espertar

Do 15 novembro 2019 ao 12 xaneiro 2020

Tomando como punto de partida esta edición 2019, o Espazo Anexo do MARCO —situado na praza peonil posterior— acolle unha mostra dos traballos presentados nesta XXIV edición do Maratón en torno aos catro temas propostos: Simbiose, Sinerxía, Harmonía, Espertar. De todas as obras presentadas, un xurado de selección elixiu 17 series que se exporán en formato panel, xunto ás obras presentadas por todos os participantes, que se exhibirán tamén nun formato menor.

A mostra, que permanecerá aberta ata mediados de xaneiro, é un referente para grande cantidade de persoas afeccionadas á fotografía, participantes ou non no maratón. Unha oportunidade para gozar dun conxunto de imaxes diversas nas súas características formais e técnicas, e para comprobar o xeito en que cada participante elixiu representar os catro temas con orixinalidade e coherencia.

Con motivo da conmemoración do Día Internacional contra a Violencia de Xénero, o 25 de novembro de cada ano, a Concellería de Igualdade do Concello de Vigo e mailo Consello Municipal da Muller poñen en marcha un conxunto de accións dirixidas a sensibilizar a sociedade sobre a violencia que se exerce contra as mulleres.

Desde o convencemento de que é a mellor estratexia contra a violencia de xénero, traballan no eido da prevención e concienciación, principalmente coa xente moza, para conseguir que as novas xeracións se impliquen activamente para construír unha sociedade máis xusta e igualitaria para todas e todos. Por isto, buscando a implicación da comunidade educativa dos centros de ensino secundario da cidade, desde o ano 2011, organizan a iniciativa ENLAZA-VIGO-reacción cidadá contra a violencia de xénero.

Nesta iniciativa traballan en conxunto con numerosos centros educativos da cidade propoñendo actividades baixo un tema. O de este ano é a identificación de micromachismos.

Con todas as achegas dos centros participantes organízase unha Exposición colectiva, que se localizará no paseo peonil do Calvario, no cruce con rúa Aragón, dende o luns 18 de novembro ata o mércores 27 de novembro