A Sede Afundación de Vigo abre suas portas a “Latexos na Colección de Arte Afundación”, unha nova exposición que selecciona grandes obras da colección de arte, declarada BIC pola Xunta de Galicia. Pódese visitar todos os xoves, venres e sábados ata o mes de xuño.

A exposición bascula entre un punto de vista vencellado a historia da arte, donde se asoma a diferentes técnicas artísticas, estilos e conexións na historia. Permite recorrer Galicia ou viaxar polo mundo. Ademais pódese descubrir as reflexións que agochan as obras contemporáneas, todo isto sen esquecer o papel da muller como representada e como artista.

Desde que en 1975 empezou a andar a Colección de Arte Afundación, un dos alicerces inherentes a ela foi o compromiso coa sociedade galega, apoiando a construción dun patrimonio artístico diverso e transversal, e o achegamento deste ao público, con especial atención ao infantil.

A sinerxía común, que comeza naqueles anos de Transición, leva á vertebración dun tecido artístico que foi medrando ata custodiar hoxe en día máis de 5000 obras, personalizadas nas súas múltiples variantes estilísticas e técnicas, e nun abano cronolóxico que arranca no século XIX e chega ata a actualidade. Desde a primeira produción catalogada, unha escultura de Buciños, ata as últimas pezas de artistas emerxentes, a colección de Afundación aspirou a fomentar e divulgar o coñecemento da arte no noso país, un labor referendado no ano 2015 pola Xunta de Galicia que a declarou Ben de Interese Cultural.

Di o historiador E. H. Gombrich, citado pola asesora da mostra, Mercedes Rozas, que «cada xeración rebélase dalgún xeito contra os puntos de mira do seu país; cada obra de arte expresa a súa mensaxe á súa contemporaneidade non só polo que contén, senón polo que deixa de conter». As sucesivas xeracións de artistas que dan forma a esta colección materializan coas súas intervencións constantes cambios de actuación, tanto formais como conceptuais, que actualizan a esencia do pasado con procedementos e recursos do presente, pulsando así, creación a creación, o latexar duns fondos que seguen vivos segundo a sociedade o demanda. A exposición está composta por un total de 68 pezas que reflicten a evolución dunha das coleccións de arte galega máis importantes.

A mostra conta cun completo programa didáctico dirixido a escolares de todas as etapas educativas, desde infantil ata bacharelato e ciclos formativos, e no que están xa apuntadas máis de 2500 nenas e nenos. Para reservar unha visita, cómpre contactar a través do teléfono 986 12 90 32 ou ben a través do correo electrónico
areaeducativavigo@afundacion.org.

O ciclo Metrópole naceu cun dobre obxectivo: facer unha viaxe ao pasado, ao Vigo dos anos vinte, cando se estreou na cidade o filme de Fritz Lang Metropolis; e a un tempo ofrecer unha visión do panorama artístico galego actual. A proposta comprende unha serie de exposicións individuais, como visión do presente, e unha parte común a todas as mostras, como referencia do pasado.

Tras a exposición Rara Avis ,do pintor Santiago Montes, é a quenda do escultor Álvaro de la Vega, que trae ao primeiro andar do MARCO case 400 figuras de madeira ata o 2 de xuño. Baixo o título A Árbore da vida, a mostra reúne un bo número de pezas escultóricas procedentes da colección do artista que conforman a grande instalación, producida especificamente para este proxecto.

A madeira é para Álvaro de la Vega moito máis ca unha simple alternativa. É a substancia idónea, o material óptimo, a materia prima perfecta para a transformación. Desta forma, nunha das salas tamén poderemos ver un vídeo que nos mostra ao artista traballando con este material. A mostra é dunha gran crueza, sen máis ornamentación que as propias figuras con lixeiros toques de pintura en roupa interior e beizos femininos. Sutil iluminación que non enmascare as cicatrices do traballo, os golpes asestados pola ferramenta e sen cartelería, xa que todas as diferentes figuras forman unha soa única obra. Como reza unha das frases na parede, a exposición é como un río: a priori monótono, pero se nos achegamos poderemos apreciar infinidade de detalles e matices.

A obra poderá visitarse ata o 2 de xuño nos seguintes horarios: de martes a sábados (festivos incluídos), de 11:00 a 14:30 e de 17:00 a 21:00, e domingos de 11:00 a 14:30.

A exposición, aliméntase de dúas das súas series máis frutíferas e sobresalientes: Animais en perigo de extinción e Taschen. En ambas as explóranse, dun modo oblicuo e transgresor, os códigos do retrato pictórico desatendendo as claves de indagación psicolóxica que historicamente marcaron as convencións dese xénero, para acometer unha construción plástica xeradora de escenarios e universos.

Nas obras da serie Taschen (774 retratos doutros tantos artistas do século XX) os retratados, ben en solitario ou en grupos máis ou menos numerosos, ocupan o espazo escénico que Vilamoure dispuxo, se pliegan ao seu delirante posta en escena, mudando de sexo, idade e escala, travestidos de animais e obxectos se a situación reclámao, pero sempre conservando “un parecido razoable”. Como personaxes dun soño breve que reclaman o salario completo, móvense resoltos nos nebulosos marxes deste terrario pictórico que Vilamoure deseñoulles, todos parecen animados a vivir con entusiasmo as novas existencias que o artista lles bosqueja.

Doutra banda, o bestiario humanizado que propoñen as obras da serie Animais en perigo de extinción mostra inesperadas concordancias cos artistas retratados: como personaxes de fábula, estes animais en risco de extinción non vén falar unicamente de problemas ambientais senón tamén, e quizá sobre todo, a servir de emblemas da incomunicación e o desalento que toda existencia comporta. O artista traza con extraordinario virtuosismo unha inédita colección de situacións de fala, sorprendentes encontros nos que as súas criaturas veñen encarnarse como imaxes do tremor e o goce do inescrutable.

O traballo de Alfonso Almendros entronca á perfección co obxectivo do Premio Galicia Fotografía Contemporánea. «To name a mountain» parte da viaxe que emprendeu o paisaxista Albert Bierstadt en 1863 a través das Montañas Rochosas co seu amigo Fitz Hugh Ludlow. O paisaxista quedou abraiado coa vista da descomunal montaña e fixo varios bosquexos que logo convertería en pinturas. Ademais, foi tomando notas que despois transformou nun libro no que relatou a dificultade de chegar ao cumio, comparándoa coa imposibilidade de obter o amor da muller do seu amigo. Almendros aprópiase da súa historia e imaxes para falarnos da súa propia, a través de pasaxes da historia da fotografía (Bierstadt foi tamén un dos pais da fotografía), e con recursos plásticos que renden homenaxe ao medio, demostrando a paixón do autor pola fotografía.

A Fundación Laxeiro presenta esta individual do fotógrafo Francisco Curra (Bueu, Pontevedra, 1964), un artista atípico cunha traxectoria de máis de trinta anos que apenas ten amosado o seu traballo en todo este tempo. Por iso, esta exposición ten certo carácter de primicia, de presentación dun autor que, a pesares da súa experiencia, practicamente se estrea no ámbito expositivo.

O PROXECTO

O abstracto e o concreto é un proxecto de síntese, realizado a partir dunha coidada selección de trinta fotografías analóxicas en branco e negro, datadas entre 1988 e 2005, procedentes do arquivo persoal do autor, nas que deixa constancia do seu talento para producir imaxes cunha gran carga poética, a partir do ámbito cotiá.

Cun ton introspectivo, Francisco Curra vainos guiando pola súa intimidade, nun itinerario formado por interiores domésticos, retratos e paisaxes que consigue atraparnos a través dun tratamento formal impecable, no que as sutís gamas de grises e unha composición precisa, nos introducen de cheo nos límites do visible.

O abstracto e o concreto convídanos á fabulación a partir da contorna cotiá nun exercicio de contemplación que transcende as imaxes captadas para levarnos ao mundo interior do autor, no que seguramente, hai algo tamén do noso.

A OBRA

Un dos aspectos de maior interese quizais resida no contraste entre o clasicismo da súa linguaxe e a fragmentación da súa narrativa, que nos sitúa ante unha mirada inequivocamente contemporánea, dende a que cuestiona a construción da realidade e introduce un certo desasosego argumental que está presente en toda a exposición, unha crise do narrado na que o que se agocha, o que apenas se ve, é quizais o fío condutor.

Insinuar, non dicilo todo, mostrar só o imprescindible, ou quizais un pouco menos, é o recurso adoitado por Francisco Curra para invitarnos a transitar camiños incertos e preguntarnos por outras maneiras de ver e, por tanto, outras maneiras de situármonos no mundo, e todo iso, a partir do ámbito cotiá, o dos espazos e dos obxectos coñecidos e familiares, cuxo misterio é desvelado nun exercicio de hixiene da mirada, mediante o que é posible descubrir como algo novo, o xa visto.

A súa preocupación pola forma adquire todo o seu sentido no momento no que conseguimos transcendela e centrarnos no que Francisco Curra propón como elemento de reflexión. Para o autor, a forma é só un medio de expresión, unha ferramenta para conseguir contar algo que, frecuentemente, está só dito a medias. Por iso as súas fotografías poden parecer un mero exercicio compositivo para mudar, despois dunha observación máis atenta, nunha pregunta ou nun problema sen resolver, case sempre formulado a partir dun proceso solitario de captación das imaxes que potencia esa estética da insinuación.

“Ilustrando. As historias do noso día a día” é a mostra itinerante inaugurada na rúa do Príncipe que vai acompañada dos libros cunha selección de viñetas de Davila e Gogue, ilustradores de Faro de Vigo.

A mostra consta de 13 cubos, que recollen algunhas das viñetas que aparecen nos ditos libros onde re reúnen 116 tiras e que poden aquiridse a 6.95 euros cada un a partir do sábado 13 de abril.

A rúa do Príncipe acollera esta curiosa exposición ata o 25 de abril para despois facer parada en Pontevedra (25 de abril-10 de maio), Redondela (10-20 de maio), Vilagarcía de Arousa (20 de maio-2 de juño), Cangas (29 de juño-14 de jullo) e Baiona (15-31 de jullo)