bannerRevistaOnline

Roberto Giráldez (Mercado de Teis): ‘Gastamos 200 € á semana só en xel’

Posted on by

Biscoitos, guisos, paellas, tortitas…esta cuarentena puxémonos ás pilas coa cociña, saudable ou non, e basta botar un ollo ao Instagram para coñecer os menús dos nosos amigos e veciños, pero como se vivu o abastecemento de comida desde o punto de vista dos tendeiros? Quixemos falar con Roberto Giráldez, xestor do Mercado de Teis, para saber como viviron o confinamento os encargados de abastecernos e facer unha modesta homenaxe a todos eles.

Aínda que a maior parte do Mercado permanecese aberto durante a pandemia, afectouvos dalgunha forma a pandemia?

Por suposto. En primeiro lugar tivemos que facer varios cambios, como retirar os bancos e a zona infantil, cousa que xa fixemos antes do estado de alarma. Pouco a pouco, e segundo ían aparecendo medidas adicionais, tivemos que pechar todas as portas de entrada agás unha, na que o conserxe vixiaba que a xente levase luvas ou usase xel. Non foi doado ao principio, pois a xente maior non entendía as novas normas e chegamos a ter algún altercado. Por outra banda, os gastos disparáronse,xa que tivemos que facer fronte a centos de luvas de plástico e xel alcólico, cuxo prezo se multiplicou por cinco nos últimos meses. Gastamos 200 € á semana só en xel. Quero deixar claro que facer a compra no Mercado de Teis é seguro.

Cociñar foi unha das actividades coas que nos entretivemos durante o confinamento, notastes un aumento nas vendas?

Si, houbo un boom grande nas compras, especialmente durante as primeiras semanas, nas que axente aínda non confiaba en que o abastecemento continuaría. Nunca houbo escaseza de alimentos, pero os hábitos de compra cambiaron moito. Había moitos que facían compras inmensas, para que lles durasen o máis posible, e quen viña ao mercado tres veces nunha mañá , pois vir ao Mercado era unha causa xustificada para saír da casa.

E como foi a experiencia para os praceiros?

Estresante sen dúbida. Principalmente por estes picos tan grandes e algo imprevisibles que os deixaban sen suministros nun momento no que o camión non chegaba todos os días. Na lonxa de Vigo, por exemplo, establecéronse turnos de compra para os peixeiros. A nós tocábanos o luns, mércores e venres, pero o luns é un día malísimo para ir á lonxa, polo que había que ter moi boa planificación do produto e apoiarse uns aos outros cando algo escaseaba.

Todos os praceiros permaneceron abertos?

Non. No mercado hai unha cantina e unha tenda de flores. Ambas tiveron que pechar por lei e non se lles cobrou o aluger. Este foi outro dos contratempos económicos dos que che falaba ao inicio.

Plantexástesvos nalgún momento paliar os efectos da crise para estes negocios pasándovos á venda online?

Iso é algo que xa tiñamos pensado antes do covid e que actualmente temos en marcha coa axuda dunha subvención do Concello. É un traballo longo, xa que cada un dos 30 praceiros terá na web unhas 50 referencias con foto. Calculo que para outubro a teremos funcionando.

The following two tabs change content below.

Paula Cermeño

Paula Cermeño é licenciada en xornalismo pola USC, pero a súa principal ocupación é viaxar. Mentres aforra para dar a volta ao mundo, traballa como redactora e xestora cultural. Gústanlle os libros, o audiovisual, o teatro e o rock and roll, por iso é doado avistala en moitos dos saraos vigueses.
X