Tantas Imaxes

Inauguración Xoves, 24 de xuño, en sesión dobre seguindo a normativa CO-VIDE.

Ás 19.00 h no espazo CUBO.
Ás 20.00 h en Apo’ strophe.
Ás 20.15 h presentación do número 6 dos cadernos Tantas Imaxes dedicado á obra de Pilar Alonso.

En palabras de Alfons Freire, xerente de Cubo:

“Despois dun bo número de meses sen apenas actividade en CUBO, parece que a situación que atravesamos presenta unha mellora que nos fai ser optimistas co que virá en setembro. A partir desta constatación, pensei que sería interesante mostrar ese inicio de actividade cunha primeira exposición en CUBO antes de que empezase o verán. Ao mesmo tempo, o caderno número 6 da serie “Tantas Imaxes” estaba a piques de ser publicado. Outros catro estaban bastante avanzados polo que sería bo unir as dúas cousas.

Con tal fin, enviei un mail a todos os artistas que participaran nalgún dos cadernos. A resposta foi abafadora, máis de 20 respostas efectivas. É dicir, máis da metade dos que foran convidados. Foi moi emocionante ir recibindo as súas obras. Moitas por correo, outras entregadas en propia man. O problema expúñase agora nas dificultades para que todas as obras entrasen nas paredes de CUBO.

Falei con Sara e Álvaro, os coordinadores de Apo’ strophe, a sala da praza Elíptica cos que colaborara noutras ocasións. A resposta foi inmediata e entusiasta. “Podemos facer a exposición distribuída nas dúas salas!”.
Por tanto, presentamos unha sesión dobre de “Tantas Imaxes” coas obras distribuídas nas paredes dos dous espazos.

A premisa inicial da invitación aos artistas foi moi simple. A produción, distribución e contemplación de imaxes actualmente está fóra de calquera límite. En consecuencia, cal é a razón para xerar máis imaxes? Non é suficiente? Non habería que traballar noutra dirección? Ser austeros e limitar as imaxes.
Soamente co xesto do dedo deslizándose pola pantalla do noso móbil preséntasenos un carrusel de imaxes que apenas chegamos a ver, unha detrás doutra, substituíndose incansablemente. Son imaxes apenas percibidas e, por tanto, imaxes baleiras, superficiais. Imaxes sen apenas tempo e sen presenza real, ao lonxe. Fronte a esa instantaneidad e esa distancia, a exposición ía buscar encamiñarse na dirección oposta. Buscaría que o público se achegase ás imaxes, reducise o seu espazo e aumentase o seu tempo respecto a ela. Proximidade e demora, unha nova intimidade coas imaxes. Con ese punto de partida os artistas responderon con imaxes pequenas que apenas poden ser un punto ou un conxunto breve de cores de lonxe. Pero dous grupos de propostas perfilábanse: o un e o múltiple. Por unha lado, colaboracións dunha soa imaxe, polo outro, polípticos, conxuntos de imaxes pequenas interactuando entre si. Cubo acolle as primeiras, Apo’ strophe, as segundas.”

Alfons Freire, xerente de Cubo