Desde Tel-Aviv chega o cuarteto Ouzo Bazooka, lanzaron o seu álbum de debut en 2014. Desde entón, lanzaron outros dous álbums, realizaron numerosas xiras por Israel e Europa, e recibiron críticas e seguidores considerables. Co recoñecido cantautor Uri Brauner Kinrot como líder da banda, o son de Ouzo Bazooka combina o rock psicodélico co máis puro son do mediterráneo oriental, unha vertixinosa mestura entre Oriente e Occidente que se traduce nunha bomba exótica que chamou a atención de público e crítica de todo o mundo e que lles serviu para telonear na súa cidade a bandas como Pixies ou The Hives.

Banda instrumental que asegura poder facer maxia negra, cantan panxoliñas surf ás veces e soan a Spaghetti Western outras… “Exotic, Cumbia, Intro, Rock” é a súa definición.

“Indy Tumbita posúe a capacidade de adoptar distintas identidades á hora de acometer múltiples proxectos musicais; Los Duques de Monterrey, Thee Tumbitas, Pedrito Diablo & Os Cadáveras ou Joao Tomba son algúns dos grupos onde é posible escoitar o característico son da súa guitarra Fender Stratocaster” Mondo Sonoro

The Voodoo Bandits , intégrano Faus ( Inerttes) Batería, Charlie Méndez ( Pedrito Diablo, Los Duques de Monterrey): Baixo e coros, Littos ( Inerttes): Guitarra rítmica, Borja López (Los Duques de Monterrey): Trombón de varas.

Antonio Delgado.
Guitarrista flamenco e “cantaor”.
Nacido en Vigo, pero polas súas veas corre sangue malagueño. Bisnieto de Pedro Delgado “El Delgaito” creceu entre guitarras, rumbas e soleás nos patios dos barrios xitanos. O seu avó e o seu pai , Juán Delgado, seguiron con esta saga como guitarristas flamencos, polo que esta herdanza e don fóronse pasando de xeración en xeración.

Mario Agulla.
Comezou os seus estudos coa percusión. En pouco tempo á batería, nomes como Marcos Valcárcel, Fernando Llorca, ou Paco Charlin, foron parte vital da súa formación, participando en eventos como Imaxina Sons ou para o grupo de teatro Comediants.
Un músico versátil, con ampla experiencia e un don innanto.

The Turre´s Band é un experimento sociolóxico sen precedentes que se dá alá polo ano 2001 cando 12 dos mellores músicos de tódolos tempos, fartos da monotonía existente na música do momento decidiron innovar e dar un paso mais. Moitos lles chamaron tolos, moitos lles dixeron que non serían nada… Pero co paso do tempo esas bocas deixaron de dicir tonterias aínda que seguían abertas…da impresión que causaba a mestura espectacular que fai este grupo de vento e percusión.

Unha música que non coñece fronteiras, nin de sexos, nin de idades… A súa música vai desde o máis suave e tranquilo swing, con certos toques de blues, e chegando á alegría e desenfreo dos ritmos ská e de música balkánika, e sen esquecerse dun dos inventos mais importantes dos últimos anos (despois da tortilla de patacas con chourizo, claro….) a MUIÑEIRA- SKA!!! Un estraño pero singular hibrido entre unha muiñeira tradicional galega e o desenfreo da musica ská, unha mestura que no momento que é escoitada polo público sente a impetuosa obliigación de mover os pés ao seu ritmo.

10 anos 10 álbums. O primeiro recompilatorio de Joe Crepúsculo, que repasa toda a súa traxectoria desde 2008 ata 2018. Os temas pertencentes a Escuela de Zebras, Supercrepus e Chill Out foron remasterizados para a ocasión. Ademais, inclúe dous temas inéditos: “Quizá” e a nova versión de “Todo lo bello en gratis”, regrabada con Victor Iniesta e Tomasito. A foto de portada é de Pablo Zamora e o estudo Setanta encargouse do deseño.

Fabríca de hits de Joe Crepúsculo leva funcionando durante 10 anos ao ritmo de disco por ano. 10 anos celebrando a revolución permanente deste trobador-tecno inmune aos algoritmos e libre de etiquetas. Emoción eléctrica, bacallau, cada concerto convértese nunha rave que transciende a calquera xénero e estilo e onde o baile que invade a pista é case irracional.

Este venres, directos desde Palma chega un dos grupos revelación deste 2019!!

Unha mestura salvaxe entre Santana e os Black Keys, que prometen poñer a bailar a toda La Iguana Club.

O trío canario evolucionan cara á música latina no seu novo álbum da man de Warner Music Spain baixo o título “Los Volcanes” e que inclúe temas como “La Chibichanga”, “Sácate los colmillos” ou “Los volcanes se duermen” cos que os naturais da Palma alcanzan a madurez artística.

Tras dous anos de traballo dedicados á composición e produción, Los Vinagres ofrecen un renovado son influenciado pola música latina e o rock de raíces. A este traballo precédelle “El canto de la morena” (2015), álbum debut que lles permitiu levar o seu potente directo á práctica totalidade de salas do país e a festivais como Mad Cool, MontgoRock ou o Festival Gigante por nomear algúns.

Despois de concerto seguiremos a festa e o baile cos Compadres djs, nunha festa preparada especialmente para a ocasión, Verbena Maraca, unha festa para o baile a ritmo de rock and roll, cumbia, mambo e boogaloo!

“Noite Mestiza” é a fusión de distintos estilos da música underground. Dende a música do trópico ata os ritmos frenéticos dos balcáns, facendo parada nos ritmos xamaicanos ou no folclore galego. Isto remexido con toques electrónicos dan pé á electrocumbia, balkanbeats, kuduro, speedfolk ou jungle por ponher uns exemplos. Resumindo, prepararse porque chega unha batidora de ritmos ben potente á Sala Doppler Vigo.

Line up:
– Beat Machine: (Global Bass) Este colectivo afincado en Madrid leva en activo apenas un ano mais as súas membrxs levan xa moitos anos repartindo festa por Madrid e arredores,para esta ocasión formarán tandem:
– DJ Rorro: Integrante de los colectivos Beat Machine (Madrid) BirraRock (Segovia/Cantabria/Madrid) y Chuckchuy (Galiza/Segovia). As súas sesións adoitan ser eclécticas, resultando unha amalgama de estilos musicais de muitas partes do mundo, pasando dende estilos máis orgánicos e clásicos ao Global Bass electrónico máis actual. Levou a súa música polas principales salas de Madrid e boa parte do estado español así como en festivais traspasando incluso fronteiras a Portugal e Bélxica (Iboga Summer Festival, Millo Verde, Reina Loba, Caravan Disco Bal…), traspasando fronteiras (Caravan Disco Bal). Es

– Tudan-AK: Integrante dos colectivos Beat Machine (Madrid) e BirraRock (Segovia/Cantabria/Madrid). Nas súas sesións mezclanse a cumbia e o balcan ca música electronica máis demoledora. Ao igual que seu companheiro de colectivo leva xa muitos km nas súas costas e xa ten experiencia en multitude de salas de Cantabria ou Madrid e festivais ao longo do estado español. En Galiza xa tivemos a sorte de tela o ano pasado e deixounos claro que estar parado non é unha opción nas súas sesións.

– Brigada SOUND: (Balkan,Cumbia & Reggae) Este colectivo galego de leva moitos anos dando guerra en festas e festivais do territorio galego mais tamén tenhen participado en eventos tanto ao longo do estado español como en cidades de Portugal. As súas sesións abarcan un gran número de estilos musicais adaptándose sempre aos tempos e lugares para que todos gocen da festa como se fora súa. Son os encargados de outras festas como “Shanty Town” en Ourense ou “A Verbena” na Guarda.

Volven os suecos Bullet de Xira a España

Wild Krash como banda convidada

Os amantes dos sons máis clásicos do Heavy Rock están de parabén. Os suecos BULLET volven de Xira a España. Bullet teñen ganas de gañarse ao público español e empéñanse en conquistarnos cunha extensa Xira en salas de pequeno formato, para estar máis preto do seu público. Bullet estarán a actuar en España a finais de febreiro e primeiros de marzo por gran parte da xeografía española, nunha extensa xira de oito concertos.

Pero non estarán sós, porque como banda convidada estarán os sevillanos Wild Krash, un trío moi prometedor que fan un poderoso Heavy Rock de corte clásico, que estarán a presentar o seu primeiro álbum de estudo, co mesmo nome da banda.

Non sempre tomarse as cousas con calma é sinónimo de lentitude. Pasajero sábeo ben e por iso preséntanos o seu terceiro disco, “Antídotos fugaces”, como unha sucesión de cancións cociñadas a lume lento no que a necesidade de evolucionar, sen perder a esencia, parece ser o ingrediente común.

A procura de novos enfoques, cunha electrónica máis presente e combinada coa súa base de rock, encerra á banda madrileña no local durante varios meses ata ter acabada a primeira fase dos temas.

O groso da gravación realízano no estudo “El Cariño” ( Mozota, Zaragoza) xunto ao produtor Edu Baos de León Benavente. Alí terminan de conformar os temas do disco dándolles unha nova volta de torca. A mestura e os últimos retoques están feitos por Luca Petricca nos Estudos Reno de Madrid. O disco foi masterizado por Angel Luján nos mesmos estudos.

Pasajero cambia as formas e a produción, pero de novo rodéase dun gran equipo conseguindo así un disco que non entende de etiquetas. Dez enérxicas cancións, luminosas e coidadas, nas que volvemos descubrir a calidade dunhas letras que describen, con acertados trazos de esperanza e rabia, momentos persoais da banda e situacións colectivas. En definitiva, uns “Antídotos fugaces” que nos afastan do veleno que nos rodea e que nos deixan no padal o bo sabor das propostas honestas, inquietas e traballadas.

Primeiro concerto presentando o seu novo disco, “Pequeño Infinito”. O estilo del é Pop-Rock.

Dani Costas defínese como un adicto á música marcado polo pop e o rock. Desde moi novo formou parte de grupos cos que tocaba por locais da súa cidade e gravaba maquetas. Adquiriu gran experiencia como cantante e guitarrista grazas a varias orquestras, coas que percorreu toda Galicia.

En 2016 autoeditó o seu primeiro disco “Todo o nada” e presentouno en diferentes formatos por salas de Pontevedra. Esta actividade foina compaxinando con concertos de versións a dúo ou en solitario e coas xiras da orquestra.

Agora preséntanos o seu segundo disco “Pequeño infinito” onde hai sete novas historias cun son máis maduro e persoal. Con este novo proxecto decidiu dedicarse única e exclusivamente á súa música e levala a cuantos máis sitios mellor.
Tras máis de 15 anos de carreira Dani Costas decidiu dedicarse só á súa música. Por iso recolleu no seu Pequeño infinito sete novas historias que mostran o seu lado máis persoal. Este disco define o son que Dani Costas leva tempo buscando e co que espera chegar a todos os recunchos do país.

Apertura: 22:00 h // concerto: 22:30 h

ANT 4€

PORTA 5€

ENTRADA + DISCO 10€

Inerttes nace nun barrio de Vigo a finais do ano 2004, aínda que non sacará o seu primeiro traballo discográfico ata maio de 2008. Este EP titulado “Starpez”, producido por Paco Serén permítelles gañar o “Maketón Estrela Galicia” dese mesmo ano e chegar ás finais de diversos concursos a nivel nacional, así como a formar parte dun recompilatorio de música emerxente de fala hispana editado en Lima (Perú), polo selo “Madrugada Discos”. A partir de entón prodúcense numerosos concertos, tanto na propia cidade como por todo o territorio galego. En setembro do ano 2011 grávase o “Directo al xardín”, produción audiovisual gravada nos Estudos Eclipsis, realizado por María Domínguez, e con diversas colaboracións de luxo da escena musical local. A comezos do ano seguinte participan no documental “Efecto Ría”, e en marzo de leste mesmo ano, 2012, sacan á luz o seu disco titulado “ dosmildoce” co novo selo discográfico galego “ Barafunda Recors”(Vigo), gravado nos “Estudios Eclipsis” (Ponteareas) baixo a produción de Paco Serén e masterizado en “ Metromastering Estudos” (A Coruña). Este traballo sérvelles para virar polas salas galegas e saír a presentar a súa música en cidades como León, Porto ou Madrid. A partir de entón a banda decide traballar cun modelo de presentación de singles, achegando música e imaxe a modo de videoclips. En 2014, fanse co premio Maketón ao mellor videoclip, co seu tema “La Clave” (gravado por Rafa Darrosa e producido por Paco Serén. Dirixido por Cristian Otero). A principios de 2015 sae á luz o seu segundo single con videoclip “ Bombones de Cereza” (Producido por Paco Serén e gravado por Pancho Suárez. Dirixido por Cristian Otero e Marc Adoitar. Imaxe: Foz Filmes). Con el gañan o concurso “Primavera do Cine”, elixido como o mellor videoclip de entre as propostas, tanto locais como internacionais.

Mr. River nace da fusión de diferentes estilos musicais (Jazz, Rock, Blues, Flamenco, Funk….) a música tradicional Galega e influencias de músicos e bandas como; Joe Satriani, Steve Vai, Andy Timmons, Scott Henderson, Pat Metheny, Chick Corea, John Scofield, Larry Carlton, Jaco Pastorius, Marcus Miller, Victor Wooten, Dave Weckl, The Aristocrats, Uzeb…. creando así, unha diversidade de composicións orixinais, baseadas nas vivencias e sentimentos do compositor, dando lugar a un estilo propio, denominado “River Style” (Son americano made in Galicia).

A banda fórmase en Pontevedra a finais do ano 2017 con Miguel del Río, compositor dos temas e guitarras, Santi Mar San ao baixo e Manuel Bastón Lamas á batería.
En abril de 2018 incorpórase á banda a novo batería Marcos Corbacho.

Na actualidade, MR. RIVER leva publicado o seu primeiro single e videoclip oficial, que dá título ao seu primeiro EP “Mr. River” e acaba de publicar o seu segundo single e videoclip oficial “Macleod” (The Druid).

Robert J. Hunter chega á cidade de Vigo desde as illas británicas a presentarnos un Blues sucio, rasgado e moi natural. Un son que che envolve ás primeiras notas de descarga dunha guitarra sen aditivos, sen efectos. A banda desenvólvese que dá xenio sobre o escenario, conseguindo que se transforme no seu hábitat natural. O seu último traballo foi gravado en directo, onde máis a gusto atópanse estes marabillosos músicos. A proximidade ao público lles engrandece e déixanse levar polas sensacións, sen adornos nin escenografía innecesaria. Un pracer para os amantes dun bo Blues en directo. Se che encanta a experiencia do directo máis natural, Robert J. Hunter é unha desas bandas que non debes deixar pasar a oportunidade de ver. Asegurámosche que non quererás deixar de escoitalos.

(Os concertos son a partir das 21:00, aínda que no cartel poña ás 20:00)

Para solistas amateur ou pro que buscan un oco para tocar ou cantar estilos dos máis visibles como o rock, folk, pop, jazz, blues… Pero tamén para os músicos e/ou instrumentos que NON atopan sempre o seu espazo nas jams e nas salas: rap, opera, heavy, experimental, música clásica/conservatorio, etc.

Fomentando un espazo para músicos timidos e para xente nova, o pracer de tocar un solo onde te poidan oír, pero sen verte, xa que estarás, literalmente, nun espazo de 1m cadrado entre dúas prantas. Case como tocar na casa.

Todos os estilos musicais son benvidos, excepto os que conteñan letras racistas, homófobas ou excesivamente vulgares.

Os solistas actúan nun oco entre as 2 prantas. Así, non se pode ver ao solista, só poderás oílo. Haberá un descanso entre cada solo para facilitar a mobilidade do publico e dos artistas.

Non se pode subir ou baixar as escaleiras mentras alguén esté actuando (cada músico ten un tempo aproximado de 2-3 temas, uns 10 min.)

Por cortesía, aínda que o estilo non sexa do voso agrado, e aínda que sendo un bar non pedimos silencio total, pedimos que non se fale moi alto no transcurso das actuacións.