Para solistas amateur ou pro que buscan un oco para tocar ou cantar estilos dos máis visibles como o rock, folk, pop, jazz, blues… Pero tamén para os músicos e/ou instrumentos que NON atopan sempre o seu espazo nas jams e nas salas: rap, opera, heavy, experimental, música clásica/conservatorio, etc.

Fomentando un espazo para músicos timidos e para xente nova, o pracer de tocar un solo onde te poidan oír, pero sen verte, xa que estarás, literalmente, nun espazo de 1m cadrado entre dúas prantas. Case como tocar na casa.

Todos os estilos musicais son benvidos, excepto os que conteñan letras racistas, homófobas ou excesivamente vulgares.

Os solistas actúan nun oco entre as 2 prantas. Así, non se pode ver ao solista, só poderás oílo. Haberá un descanso entre cada solo para facilitar a mobilidade do publico e dos artistas.

Non se pode subir ou baixar as escaleiras mentras alguén esté actuando (cada músico ten un tempo aproximado de 2-3 temas, uns 10 min.)

Por cortesía, aínda que o estilo non sexa do voso agrado, e aínda que sendo un bar non pedimos silencio total, pedimos que non se fale moi alto no transcurso das actuacións.

A Coral Casablanca de Vigo, o Coro “Peques” e o Coro “Xuvenil” Casablanca de Vigo, dirixidos por Óscar Villar e acompañados de Lucila Pestana, Guillermo García Lomba e Federico Welicki, ofrecerán un Concerto a favor de UNICEF o vindeiro venres 28 de febreiro ás 20:30 horas no Teatro Afundación de Vigo (Teatro García Barbón).

Porque crecer é o progreso de todos, e todos temos razóns para crecer, a Coral Casabranca de Vigo decidiu destinar a totalidade da recadación do concerto a UNICEF, co obxectivo de salvar e protexer á infancia máis vulnerable e impulsar a súa educación e desenvolvemento.

As tres agrupacións interpretarán un repertorio variado composto por pezas de diversos autores, estilos e épocas: Madama Butterfly, Campás de Bastabales, Quen Poidera Namorala, Alma Llanera, Bohemian Rapsody ( F. Mercury), Do, Re, Mi (Sonrisas y lágrimas, We are the World, My heart will go on (Titanic),…

A Coral Casablanca de Vigo, fundada en 1957, é a máis laureada de Galicia e a máis antiga, en activo, da cidade de Vigo. A Coral, acompañada do Coro “Peques” e o Coro “Xuvenil”, coas súas voces infantís e xuvenís, alzarán a súa voz para transformar a vida da infancia.

Dúas voces únicas e dúas maneiras únicas de entender a música tradicional americana, Bosco Hill e Antonio Tato recollen a testemuña do Greenwich Village neoiorquino e transpórtano ás Rías Baixas, revivindo o espírito foraxido de Woody Guthrie, Bob Dylan e Johnny Cash, nun concerto dobre no que repasarán a súa visión do folk, a canción protesta, o gospel, o blues e o country.

Antonio Tato

A voz máis profunda da escena viguesa, herdeiro directo de Johnny Cash, Fred Neil e Leonard Cohen. Tras o seu debut discográfico “Snakes, Sailors & Fire” (2017), presenta temas que formarán parte do seu próximo disco. Trens, estradas polvorientas e autenticidade en estado puro.

Bosco Hill

Debedor de Dave Van Ronk e Odetta, o músico de orixe madrileña e alma viguesa, acaba de publicar “The Anvil Sea” (2018), a súa segunda referencia coa banda Family Folks. Bebendo da tradición busker e o soul sureño, ofrece un folk rueiro e escuro, afastado das convencións do xénero.

A banda de referencia do hiphop galego, Dios Ke Te Crew, presenta o seu último e agardado disco, ‘O Ciclo da Serpe’, en Vigo o vindeiro sábado 29 de febreiro na sala Master Club, nunha das únicas citas en sala nas que se poderán ver os de Ordes, xunto co concerto deste sábado na Coruña.

‘O Ciclo da Serpe’ é un LP cargado de simbolismo e un traballo sisudo que amosa a madurez dunha banda que regresa logo de varios anos nos que se centraron en proxectos individuais. E fano mantendo o seu particular humor apegado á actualidade, cargado de aceda retranca, ironía palpable e certeira sátira, sen esquecer a tradicional vontade da banda de Ordes de intervención social, con temas dedicados á liberdade de expresión, á ultradereita, ás redes sociais ou á xestión do lixo, entre outros.

O Ciclo da Serpe ten un claro compoñente conceptual, tanto o propio título como todo o coidadoso traballo de arte do formato físico, coas ilustracións da artista Lidia Cao e con deseño e dirección de arte de Sokram (artista visual e vocalista membro do grupo). Na portada podemos contemplar un uróboros (serpe que engule a súa propia cola) a medio camiño entre animal e máquina, que entra e sae dun dodecaedro de pedra no que parece estar enredada. Un título e unha imaxe con complexos simbolismos dos que se poden arrincar distintas lecturas.

O uróboros, presente en culturas antigas tan dispares como a exipcia, a grega, a china, ou a celta, entre outras, representa a natureza cíclica das cousas, que comezan de novo unha vez rematan, a perpetuidade, o eterno retorno e, nun sentido máis amplo, a paso infinito do tempo, o infinito devir. Eventos cíclicos como o día e a noite, a vida e a morte, o transcurso das estacións ou, na música, o eterno loop que se repite unha e outra vez…, mesmo quizais o propio retorno da formación DKTC.

O Ciclo da Serpe tamén alude á muda de pel, a ese cambio necesario que todo individuo ou sociedade está condenado a realizar nalgún momento da súa existencia para poder continuar… E do mesmo xeito, tamén parece conter unha crítica implícita ao sistema capitalista, encarnado no corpo da serpe e, por definición, condenado a devorarse a si mesmo.

Este disco foi gravado e mesturado en Rapapoulo Estudio (Ordes) e masterizado en Jammin Masters (Berlín). Nel colaboran o actor Miguel de Lira en dous sketches; Alto Asalto e Hermano L nas voces; ademais de músicos como Manu Paino, Serxio García, Xosé Antonio Ríos, Martiño D. Mato, Inés MIrás ou Javier Pardiñas. A portada ten unha animación en realidade aumentada realizada polo artista audiovisual A.L. Crego.