Afonda nunha historia de autoficción onírica na que o teatro convértese nunha ponte entre a memoria e a curación. Segue a unha actriz/bombeira, neta dunha vítima da matanza de Laja – San Rosendo, mentres transforma a dor física e emocional nunha homenaxe artística. Únete a Ártika para experimentar como o teatro honra aos caídos, provocando emocións nun país que loita contra as feridas do pasado

SINOPSE:

A obra é un relato onírico de autofición onde unha actriz/bombeira usa o teatro coma escusa para honrar aos seus mortos. A dor física é a ponte que conecta biografía, memoria e ofrenda. Esta actriz/bombeira é neta de Wilson, un dos 19 detidos, torturados e asasinados da masacre de Laja – San Rosendo (1973, Chile). Ambas dores conéctanse nunha cidade azoutada constantemente por incendios e fisuras que cada vez ábrense máis, permitindo un achegamento entre estes seres que no alcanzaron a coñecerse pero que comparten unha dor, en principio física, unha dor que se traspasa e que viaxa en todos os planos atravesando o emocional, non só das persoas que rodean esta historia se non dun país que intenta sanar entre medio das circunstancias imposibles da vida. O teatro é tamén un protagonista nesta historia, a través del hónrase e ofrenda aos que están baixo terra, permitindo mobilizar as dores e transformalas en expresións artísticas.

ENTRADAS