Plantas, montañas, océanos, ou cosmos, corpos humanos e non humanos coexistimos nun inmenso arco de tempo que desborda a nosa cognición. Este rico enredo multixeracional e multitemporal foi, en moitas culturas, simplificado por un tempo lineal, antropocéntrico e rexistrado que lle impón ou ritmo á historia dá humanidade, alienándonos doutras formas de vida e dúas nosos propios procesos fisiolóxicos e cognitivos. Como se articula ou tempo profundo nas prácticas artísticas? De que maneiras poden mobilizar as nosas narrativas, subxectividades e as relacións co mundo que nos arrodea?

A través de esculturas, instalacións e fotografías, este proxecto relaciona cuestións de orde e medida, conectando espazos e tempos. Ou crítico de arte Javier Maderuelo define a idea de lugar coma un fragmento de espazo concreto e característico que goza dunhas calidades particulares e duns sinais de identidade. Poderiamos entender que, tamén, a idea de lugar ten relación con certa especialización dá paisaxe que habitamos, polo que, desde este punto de vista, a creación artística ábrese cara a formas completamente novas de concibir as súas relacións co medio natural.