Crónica dun dolo en forma de viaxe na que os sucesivos encontros desprazan o loito individual cara o colectivo, definido pola confesión dunha cadea de feridas:  Hiroshima, o exilio kurdo, un accidente de coche, o tsunami. Feridas do tempo á certificación do que asemella unha verdade inmediata, improvisada e unha posibilidade de futuro.