La vida de Brian (Life Of Brian, 1979) é a terceira longametraxe do grupo de comedia inglés Monty Python e este ano vén de cumplir 40 anos desde a súa estrea.

Esta comedia negra narra a historia de Brian, un mozo que ten a mala sorte de nacer nun cortello de Belén o mesmo día que Xesucristo. Desde o seu nacemento, a súa vida sucédese entre un cúmulo de desgraciadas e cómicas equivocacións de forma paralela á vida do Fillo de Deus. O ambiente de decadencia no que se haxa mergullada Galilea, obrigaralle a sobrevivir rodeado dunha feminista revolucionaria e en presenza do mismísimo Poncio Pilatos…

Poderemos vela en V.O.S.E nos Multicines Norte o martes 23 e o xoves 25 de abril ás 20:10 e as 22:30 (ambos días).

Tras 15 anos de éxito en Madrid, máis de 2.000 funcións, todas distintas pero igual de divertidas; e máis de 1.500.000 de espectadores, a compañía Jamming segue co seu show improvisado de xira por toda España, parte de Latinoamérica e Europa.

E chega unha vez máis a Vigo! Que non cho conten porque é imposible!

Jamming é un espectáculo de improvisación. É creación pura e no momento. Cada actuación é única e irrepetible e constrúese totalmente ante os ollos do público.

En Jamming, o espectador é parte activa do show. Partindo de títulos escritos polo público, os actores idean e interpretan unha serie de improvisacións acorde cuns estilings.

Jamming lévano a cabo catro improvisadores: tres actores- improvisadores encargados de levar o peso do espectáculo desenvolvendo as improvisacións; e un técnico-improvisador que as ambienta con luz e son, no momento.

Ademais, o público sente parte do show porque é el o encargado de escribir os títulos de cada peza teatral. Unha vantaxe clarísima de Jamming é que un espectador pode acudir a todas as funcións, non verá nunca o mesmo, apreciará sempre unha estrutura común pero as representacións serán diferentes, tanto formal como temáticamente. Tras a primeira vez, saberá o que vai recibir pero non o como.

Cren que o seu poder como espectáculo reside fundamentalmente en que se distancia do teatro convencional na súa concepción pero non na súa realización. É dicir, escríbese ante o público pero realízase coas ferramentas da interpretación convencional. O público contempla algo novo pero recoñecible.

La vida de Brian (Life Of Brian, 1979) é a terceira longametraxe do grupo de comedia inglés Monty Python e este ano vén de cumplir 40 anos desde a súa estrea.

Esta comedia negra narra a historia de Brian, un mozo que ten a mala sorte de nacer nun cortello de Belén o mesmo día que Xesucristo. Desde o seu nacemento, a súa vida sucédese entre un cúmulo de desgraciadas e cómicas equivocacións de forma paralela á vida do Fillo de Deus. O ambiente de decadencia no que se haxa mergullada Galilea, obrigaralle a sobrevivir rodeado dunha feminista revolucionaria e en presenza do mismísimo Poncio Pilatos…

Poderemos vela en V.O.S.E nos Multicines Norte o martes 23 e o xoves 25 de abril ás 20:10 e as 22:30 (ambos días).

La vida de Brian (Life Of Brian, 1979) é a terceira longametraxe do grupo de comedia inglés Monty Python e este ano vén de cumplir 40 anos desde a súa estrea.

Esta comedia negra narra a historia de Brian, un mozo que ten a mala sorte de nacer nun cortello de Belén o mesmo día que Xesucristo. Desde o seu nacemento, a súa vida sucédese entre un cúmulo de desgraciadas e cómicas equivocacións de forma paralela á vida do Fillo de Deus. O ambiente de decadencia no que se haxa mergullada Galilea, obrigaralle a sobrevivir rodeado dunha feminista revolucionaria e en presenza do mismísimo Poncio Pilatos…

Poderemos vela en V.O.S.E nos Multicines Norte o martes 23 e o xoves 25 de abril ás 20:10 e as 22:30 (ambos días).

La vida de Brian (Life Of Brian, 1979) é a terceira longametraxe do grupo de comedia inglés Monty Python e este ano vén de cumplir 40 anos desde a súa estrea.

Esta comedia negra narra a historia de Brian, un mozo que ten a mala sorte de nacer nun cortello de Belén o mesmo día que Xesucristo. Desde o seu nacemento, a súa vida sucédese entre un cúmulo de desgraciadas e cómicas equivocacións de forma paralela á vida do Fillo de Deus. O ambiente de decadencia no que se haxa mergullada Galilea, obrigaralle a sobrevivir rodeado dunha feminista revolucionaria e en presenza do mismísimo Poncio Pilatos…

Poderemos vela en V.O.S.E nos Multicines Norte o martes 23 e o xoves 25 de abril ás 20:10 e as 22:30 (ambos días).

La Desnudez é unha proposta poética sobre o saber quererse. Dúas figuras en escena, apuntando unha idea de polaridade e de viaxe desde a morte ao amor. Onde acompaña a música, o músico, o son grave do vento no metal. A nudez responde a ese lugar de intimidade, onde xa non existen as preguntas. A beleza do espido, do que hai e do que acontece. Ás veces o sublime dunha man que toca e intercambia calor e suor, e ás veces quere mal. Outras o exercicio de exercer o amor e sostelo. Constrúese e destrúese, como o acto da respiración. É unha danza do que entra en cada universo e que trata de engulir para vomitar algo novo. Dúas persoas que provocan o impulso de estreitar os lazos pero querendo mantelos frouxos para poder espilos axiña.

La Desnudez é un acto de morte, como a exhalación, sacalo todo para que empece algo novo e ao mesmo tempo é construír coa ilusión de que isto era o definitivo. Podería lerse a obra de atrás cara a diante, onde aparece a viaxe e o sentido dunha unión sentimental. Unha obra que vai do negro ao brando, dun espazo cuberto a un espazo aberto.

O corpo como contedor. Como se dunha Barbie se tratara, que co seu corpo de plástico perdura ao longo do tempo, baleira por dentro, hermética ao exterior: reflexo da importancia que a sociedade actual moderna lle dá ao de fóra e non ao de dentro.

O plástico tamén pode ser un espazo para gardar, conservar, un espazo onde o contido ten cabida. Así, o corpo recolle no seu interior as experiencias e as emocións que nos definen. Ocultámonos nun corpo transformando a demanda do momento social que nos toca vivir. Un corpo onde se almacenan, gardan e esquecen os momentos vitais, un contedor que modela e transforma o seu físico para non transparentar o contido-emocións que o enche. “Partindo do corpo como contedor, como se dunha Barbie se tratara, ese plástico como contedor que perdura ao longo do tempo, inmobilidade corporal desde o baleirado”.

Akari é luz. Investiga as súas propiedades e a súa particular forma de viaxar polo aire. A luz, a penumbra, a sombra e a escuridade. Amosa a necesidade que sentimos de aproximarnos a un raio de luz para quentar a nosa pel e por que todos pechamos os ollos ao facelo. Pomos obstáculos para impedir que continúe cara a diante, sempre en liña recta, sempre en liña recta…

Vímola nos ollos do outro e sentimos como ás veces se cola dentro de nós e nos inunda. Entón parece que sae despedida, pola polpa de cada dedo, e rodéase do noso corpo ao andar, escapa polo peito e a nosa mirada lánzase cara a diante. Sempre en liña recta, sempre en liña recta… A través da danza, a luz interior de cada un de nós brillará dun modo especial e único.

Queres ver un espectáculo de maxia divertido e participativo no que os catro ilusionistas de Maxia na Manga sorprenderán a pequenos e maiores por igual? Pois non te podes perder este marabilloso evento que levan meses preparando!

Será o domingo 28 de abril ás 18 h no auditorio da Oficina Municipal de Distrito de Teis (rúa dous Irmáns Misioneiros dous Enfermos Pobres, 12).

Ademais esta gala será solidaria así que podedes achegar o voso graniño de area achegando alimentos (preferentemente de almorzo) ou material para manualidades. Recolleranse no hall o día do evento e destinaranse á fundación da Santa Cruz por ter a súa sede no barrio de Teis.

Xa podedes adquirir as entradas anticipadas a prezo reducido (3€) ou en despacho de billetes o día do evento (5€). Aforamento limitado.

Puntos de venta anticipada: La Rosa Negra (Ecuador, 93), Café De Catro a Catro (Gerona, 16), Bocatería O Patín (Dr. Corbal, 21), Xadrez Galego (Ruiseñor, 15).