TerraCeo: María José Llergo

Non existe protector estomacal que alivie a dixestión de cada un dos seus temas: o cante da española Maria José Llergo (Pozoblanco, 1994) é un profundo –e atípica– alegación ao compromiso artístico. Remove. Terra, corazón e instinto. Flamenco aderezado con todo tipo de sons… Cambia o vestido, pero non o método: permitir que a música a atravese e proxectala de forma salvaxe.

Resulta imposible facer vaticinios sobre a carreira da cordobesa, acertar cal será a seguinte viraxe diferenciadora, facela a imaxe do xa coñecido: non se pode proxectar sobre un poliedro. Demasiado complexo. A luz, unha vez pasa pola súa filtro, brilla sen ataduras. Cara a onde gusta.

Con só unas poucas publicacións, a cantante xa deixou en desuso a paleta de referentes e ha zarandeado o panorama musical. Non en balde, Maria José Llergo xa foi artista demoscópica da revista musical ‘MondoSonoro’ e formou parte do primeiro cartel paritario da historia dos festivais en España, o da edición 2019 do Primavera Sound de Barcelona. O seu cante está concibido para ser gozado sen prexuízos, para achegarse a el con véndalas quitadas. Non hai mellor recompensa no camiño que tomar carreiros ignorados. Non para atallar, senón para chegar a paraxes descoñecidas.

Entradas