A pesar de enxeñárselas él só para compoñer os seus temas, as súas creacións non se amoldan a estruturas concretas, senón que deixa vía libre á variedade instrumental para sacarlles un brillo especial. Así demóstranolo no seu oúltimo LP Filias y Fobias, unha obra que abarca desde o rock artesanal, pegadizo e alternativo, ata o pop más cristalino e ensoñador.

Pero hai varios trazos que fan da de Samuel Leví unha proposta absolutamente singular: É un disco sen prexuízos, capaz de acelerar o paso e embestir se é necesario. Pero á vez é honesto, sen subterfugio nin doblez. Música de verdade, tanxible e real, da que más conmove. As melodías son lúcidas e é plausible o bo gusto polas guitarras envolventes, inquietas pero relaxantes, que logran en conxunto, dar saída a uns temas de agradable escoita e fácil memorización. Convén matizar que na súa obra, as solucións líricas sempre crecen en paralelo coas musicais. E un dáse conta de que así, o ambiente, a sonoridade, a posta en escena, incluso o acompañamiento elixido para cada unha das cancións, lle sitúan preto ao lado más intimista.

ENTRADAS AQUÍ