“Unha vez lin un libro. Era tan pequeno que case non se lle podería chamar libro, se non fose polo feito de que era un libro. A primeira páxina estaba ao principio, e a última non contaba nada, só tiña indicacións de quen o imprimira, e onde. Coma todos os libros. Todos os libros que eu coñeza, en calquera caso. Levaba por título: conto número 2, e o seu autor era Eugène Ionesco, o célebre dramaturgo francés nado en Romanía. Foi un auténtico descubrimento, porque non sabía que Ionesco escribira contos infantís, e resultou un éxito total nos nosos momentos de lectura. Recoméndovolo!

O teatro do absurdo sempre me pareceu unha materia de traballo marabillosa para o xogo escénico, e pensei que poderiamos partir da maneira de contar de Ionesco para construír un pequeno espectáculo de teatro familiar onde se conten historias de todo tipo: tópicas, caleidoscópicas, astronómicas, termófilas, paralepipédicas e esdrúxulas. E iso fixemos, xuntando por primeira vez en escena a Lisa e Alberte para xogar nun formato breve para toda a familia.”

ENTRADAS AQUÍ