CASAACUNHA

Entrevista a Ricardo Castella e Grison, dous dos alicerces de La Resistencia

Se hai un programa de televisión que nos últimos anos está a colleitar premios e parabéns por parte do público é La Resistencia, o late show de #0 presentado por David Broncano. Nun recuncho do escenario do madrileño teatro Alfil podemos observar a dous “secundarios” de luxo: Ricardo Castella, veterano cómico cazatalentos e director do programa; e Marcos Martínez ‘Grison’, campión mundial do 3º Boss Loopstation Contest de beatbox, músico e gran revelación do show grazas aos seus ocorrentes comentarios. Falamos cos dous xusto antes da súa visita ao Teatro Salesianos este venres ás 21:00. Podes mercar aquí as túas entradas.

Ricardo Castella (2º pola esquerda) e Grison (dereita), xunto a Jorge Ponce e David Broncano

O primeiro preguntarvos sobre que podemos agardar do espectáculo, xa que é a primeira vez que se fai.

Ricardo Castella: Pois é que non o sabemos nin nós mesmos. Tiñamos a curiosidade de saber que pasaría se falásemos entre os dous, que é algo que no programa nunca pasa. E iso é basicamente o que imos a probar.

Por que Galicia para debutar?

Grison: Pois empezamos por Galicia porque a produtora Pares o Nones foron os primeiros en chamarnos.
Ricardo Castella: Non, non é por iso Marcos. É porque imos facer España enteira e empezamos de esquerda a dereita por arriba.
G: Entón acabaremos en Almería?
RC: Ou no mar mesmo, que nos tiren alí.
G: Ou en Murcia tamén, é unha boa zona onde rematar.
RC: Rematar a xira en Murcia, gústame.

Como xurdiu a idea de levar aos teatros este show?

RC: Basicamente porque tiñamos moito tempo libre. O facer un programa diario apenas leva tempo, son só 50 minutos de traballo, polo que quedan 24 horas e 10 minutos para facer o que queiras.
G: Serán 23 horas.
RC: É verdade! Madre mía, somos xente responsable pero non sabemos restar. 

Marcos, lembras como se che presentou a oportunidade de participar en La Resistencia hai dous anos?

G: Eu presenteime cunha guitarra e fíxonos graza. 
RC: Para el foi así. Para min foi que me chamou David Broncano que alguén o chamara a el… vamos, que foi unha cadea.
G: Bueno, non sei, unha cousa levou á outra, non?
RC: Si, fómonos xuntando. Como cando ao principio da película reúnense todos os mercenarios, rollo Equipo A. 

Vésevos moi boa química entre os dous. Tedes coincidido antes do programa?

G: Eh… si, temos coincidido na igrexa os domingos pola mañá desde hai 16 anos.
RC: Isto é moi triste pero eu estiven na demo dun dos pedais de loops que utiliza Marcos, ata lle preguntei cousas e todo. Pero non se acordaba de min, tiven que lembrarllo. 
G: É que foi unha época un tanto escura para min. Moitos pedais. 

Para Grison de novo. Ao longo destas dúas tempadas convertécheste na gran revelación do programa. Agardabas ter esta acollida?

G: Si, o Leo Messi de La Resistencia chámanme (risos). Eu non me plantexaba nada, con durar e poder gañar un soldo mensual estaba ben. 
RC: Xente humilde, o caldo de cultivo co que se fai á xente da tele. 

É de sobra coñecido o interese do público en que se che entreviste no programa. Tes ganas de que iso aconteza?

G: Pois non o sei, a verdade. Dáme igual, se sae será porque faltou algún convidado.  Non hai un interese especial niso.
RC: A nós danos medo porque probablemente habería que modificar a Constitución. 

Agora ti Ricardo. En La Resistencia sorprendiches coas túas habilidades como músico ademais de como cómico. Desde cando vén esta faceta?

Banner A Movidiña

RC: Calquera cousa que eu saiba facer dunha forma medianamente articulada sorprende moito, quizais ninguén esperaba que coas miñas pintas tivera esa sensibilidade para a arte. 

E para rematar, como é dirixir un programa tan exitoso e á vez tan libre como La Resistencia?

RC: Consiste basicamente en xutar xente que sexa moi boa no seu e deixar, dentro do que permite a lei, que fagan o que queiran. É así de sinxelo. 

(GMT+01:00) Teatro Salesianos

The following two tabs change content below.

Pablo Vázquez

Graduado en Comunicación Audiovisual pola Universidade de Vigo, é un apaixoado do cine, da música e da fotografía. É director dos documentais 'O profesor', 'The Death: el reencuentro' e 'Cuna de músicos', ademais de coautor do libro 'Son da cidade', o que lle fixo coñecer aínda máis a escena musical viguesa. Ten traballado con distintos grupos e salas da cidade, ademais de participar nos últimos anos como Xurado Novo nos festivais de cine de San Sebastián e Novos Cinemas.