GFFF

‘Vigo Caníbal’ lévanos de ruta polo noso patrimonio perdido

Posted on by

Alá pola década dos oitenta, Os Resentidos lanzaron ao mundo un dos himnos da nosa música, o mítico Galicia Caníbal. Centrando na nosa cidade este talento que temos os galegos para a autodestrucción volve Vigo Caníbal, unhas rutas organizadas por Estudio04 e Volta Montana que, en palabras do arquitecto e guía Nacho Hortas, mostran “unha cidade cun gran patrimonio pero que aos poucos o vai devorando cun apetito voraz en pos dun beneficio económico miope, inmediato e que a longo prazo só deixa tristeza, desolación e un lastre tremendo que aumenta día a día e que sufrirán as xeracións futuras”. Falamos con el sobre estas rutas (que terán lugar en Vigo os sábados 15 e 22, e que teñen pensado facerse polo resto de Galicia) e sobre o pasado, presente e futuro do urbanismo vigués.

Que podemos esperar destas dúas rutas? Que imos ver?

O que se pretende con estas rutas é recoñecer a sociedade que puxo a Vigo no mapa, que fixo pasar dun pobo de 5000 persoas ao que é hoxe. Así como Santiago se pode identificar coa súa catedral, o que identifica Vigo é esta sociedade burguesa (do s.XIX) en torno ás conservas. Daquelas Vigo non tiña importancia na súa contorna, eran máis importantes Baiona ou Cangas. Nesta ruta explícase esta sociedade: como chegou, como vivía, como evolucionou… Todas as infraestruturas emblemáticas que temos proceden desa época.

Cando nace a túa paixón polo pasado urbanístico e arquitectónico da cidade?

Naceu cando un grupo de arquitectos nos presentamos a un concurso sobre o Plan Especial do Ensanche, que pretendía estender a protección do plan previo de 1993, que só protexía 100 edificios, e saltar a 900. Despois disto o Concello encargounos a incoación do Ensanche como Ben de Interese Cultural que protexería todo o casco histórico, que iría desde Montero Ríos ata Venezuela e desde a Porta do Sol ata practicamente o Nó de Isaac Peral. O BIC é a maior protección que o patrimonio pode dar a un entorno construído. Destes dous traballos nace a necesidade de transmitir a importancia que ten este casco histórico e polo tanto a necesidade de deixar de destruílo e empezar a protexelo e valoralo.

Non é un pouco tarde xa para comezar a protexelo?

Xaime Garrido, que morreu este ano, fixo unhas publicacións sobre Vigo. La ciudad que se perdió, arquitectura desaparecida, arquitectura no realizada (1991). Ese historiador pasou toda a súa vida pretendendo que isto se levase a cabo, e agora somos nós os que temos que seguir reclamando. É demasiado tarde para tentar recuperar os edificios que se perderon, pero o casco histórico é moi grande e aínda estamos a tempo de protexer moitas cousas e de darnos conta da importancia que ten.

Ti cres que, como se di, vivimos nunha cidade fermosa?

Revistasetembro23

Eu creo que si, e por iso creo que temos que empezar a valorar o fermoso que é Vigo. Non é facer cousas novas, que tamén se poden facer prazas bonitas, senón valorar o que xa temos. A xente cando escoita aos que defendemos o patrimonio pensa “xa están estes pesados tentando defender catro pedras”, pero co problema medioambiental que temos no mundo, a importancia de rehabilitar é crucial para facer un mundo mais sostible, aproveitando os recursos que xa temos.

A pesar de que moitos destes cambios urbanísticos son xa irreparables, cal pensas que é a solución para o futuro?

A liña a seguir é que se aprobe este plan especial e que o Ensanche sexa declarado Ben de Interese Cultural. Iso é fundamental. Por exemplo, se te pos a pensar no Casco Vello fai uns anos, era unha zona arruinada, esnaquizada, nunhas condicións sociais moi degradadas con prostitución, drogas… e fixérono BIC e aprobaron o seu Plan Especial. Son procesos longos, pero xa se empeza a notar a diferenza e agora xa comezamos a gozar desta parte da cidade como unha zona cunha calidade recobrada. Nós queremos facer o mesmo co Ensanche, que consideramos que é a peza que identifica a Vigo como unha cidade singular. Vigo tense que identificar coa sociedade industrial conserveira, cos edificios do Ensanche decimonónico, cos edificios industriais como a nave de Alfageme en Bouzas, que son unha auténtica marabilla.

Missing Event Data
Missing Event Data
The following two tabs change content below.
My LinkedIn profileMy Vimeo channel

Pablo Vázquez

Graduado en Comunicación Audiovisual pola Universidade de Vigo, é un apaixoado do cine, da música e da fotografía. É director dos documentais 'O profesor', 'The Death: el reencuentro' e 'Cuna de músicos', ademais de coautor do libro 'Son da cidade', o que lle fixo coñecer aínda máis a escena musical viguesa. Ten traballado con distintos grupos e salas da cidade, ademais de participar nos últimos anos como Xurado Novo nos festivais de cine de San Sebastián e Novos Cinemas.